DŁUGA TRASA PRZYRODNICZO KULTUROWA

                                                      Trasa przyrodniczo – kulturowa (długa)

A. Dworek Zgórznica (ul. Nowoprojektowana 1)

Dworek stanowiący przed wojną część majątku nadanego rodzinie właścicieli przez króla Zygmunta Augusta w 1466 „za bohaterstwo i umiłowanie Ojczyzny”,  chlubnie zapisał się w historii Stoczka – tu w czasie II wojny działała komórka konspiracyjna Armii Krajowej Powiatu Łukowskiego. Przed domem znajduje się pomnik poświęcony jego właścicielom: Alinie i  Adamowi Nenckim – żołnierzom AK.

B. Dolina Świdra – okolice miejsca bitwy pod Stoczkiem

Pomnik Bitwy pod Stoczkiem usytuowany na wzgórzu, skąd Gen. Józef Dwernicki dowodził polskimi oddziałami podczas bitwy w 1831 roku, rewitalizacji dokonano w 2011 roku w 80 rocznice wzniesienia obelisku.  Ze wzgórza można podziwiać malowniczy widok na Dolinę Świdra oraz  Stoczek i pobliską wieś Wólka Poznańska położone na przeciwległym wzgórzu zwanym Pokrzywnicą.

C. Cegielnia

Powstała pod koniec XIX wieku, jedna z najstarszych manufakturowych cegielni działających do dziś. – sceny z filmów „Gniewko syn rybaka” oraz „Noce i dnie”

D. Rezerwat Kulak

Położony na styku woj. lubelskiego i mazowieckiego, między wsiami Zgórznica i Kołodziąż, wchodzi w skład Łukowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu,   w części północnej graniczy z wpisanym do księgi Natura 2000 rezerwatem Dąbrowy Seroczyńskie. W jego granice wchodzą tereny leśne, uroczyska, stawy i ich otoczenie oraz porośnięte olchą grunty prywatne i nieużytki. Na niewielkim torfowisku znajduje się jedyne na terenie Polski środkowej stanowisko rzadkiego gatunku chronionego - rosiczki długolistnej. Na jednym ze stawów nakręcono słynną scenę rwania nenufarów z filmu „Noce i dnie”, w pobliżu metalowy krzyż wzniesiony w miejscu śmierci kilku ułanów gen. Dwernickiego ścigających uciekających  Rosjan.

E. Młyn „Okuń”

Pierwsze wzmianki o młynie w tym miejscu pochodzą z XVI wieku, obecny młyn wybudowano w drugiej połowie XIX wieku. Młyn posiada działający napęd oparty na turbinie wodnej napędzany kołem młyńskim. W pobliżu uroczysko wchodzące skład obszaru wpisanego do księgi Natura 2000

F. Wieś Wólka Poznańska

Wieś należała do biskupów poznańskich, założono ją w 1451 roku przez biskupa A. Bnińskiego na wykarczowanych terenach leśnych. Właśnie od nazwy biskupstwa przyjęła się nazwa tej wsi. Wólka Poznańska podobnie jak i inne wsi biskupie została przejęta w początkach XIX wieku przez rząd Austrii. W 1827 roku była to wieś rządowa w powiece garwolińskim należąca do parafii Stoczek, w końcu XIX wieku we wsi istniał folwark rządowy należący do majoratu rządowego Prawda. Ze wsi rozciąga się malowniczy widok na Dolinę Świdra.

G. Zabytkowy browar przy zajeździe "Rosa"

W 1547 biskup Izbiński nadał miastu prawo propinacji, czyli wrzenia i sprzedaży piwa, które przetrwało do 1910 roku.  Prawo do wolnego wyszynku i palenia gorzałki nadano także stoczkowskim proboszczom, którzy zachowali je do 1769 roku. W XVII wieku w Stoczku było 14 gorzelni i browarów. Piwnice jednego z nich, który należał uprzednio do Wacława Michałowskiego (wieloletniego burmistrza miasta) zachowały się do dzisiaj na terenie Zajazdu „Rosa”.  Jak pisał Jasienica „tylko stan wyższej konieczności zmuszał kmiecia do napicia się wody”.

H. Żwirownia w okolicy tzw.  Rejonu Dróg

Wyrobisko żwiru wykorzystywanego przez miejscową ludność do do budowy domów, z jego górnej części rozciąga się malowniczy widok na cmentarz i kościół oraz na pobliski las, w którym spotkać można sarny, dziki, i wiele ptaków, w tym dzięcioła czarnego oraz dzierzbę gąsiorka.

I. Zakończenie trasy w centrum miasta.